-
1 ἀποτίνω
ἀποτίνω, Arc. [full] ἀπυτείω IG5(2).6.43 (Tegea, iv B.C.), [tense] fut. - τείσω: [tense] aor. -έτεισα; Thess. [ per.] 3sg. [tense] aor. imper. ἀππεισάτον ib.9(2).1229 (ii B.C.):—2 pay for a thing, πρὶν.. μνηστῆρας ὑπερβασίην σίην ἀποτεῖσαι ib.13.193; Πατρόκλοιο δ' ἕλωρα.. ἀποτείσῃ may atone for making a prey of Patroclus, Il.18.93; σύν τε μεγάλψ ἀπέτεισαν made atonement with a great price, ib.4.161;ἀ. αἷμα A.Ag. 1338
(lyr.);πληγὰς τῶν ὑπεραύχων S.Ant. 1352
.3 more freq., pay in full, τίσιν οὐκ ἀποτείσει Orac. ap. Hdt.5.56, cf. 3.109;ζημίην Id.2.65
; ; , cf. 5.63;χρήματα Lys. 1.29
;ἀξίαν Luc.DMort.30.1
; ἀπότεισον pay the wager! Ar.Pl. 1059; in Law παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι are opposed to denote personal or pecuniary penalties, e.g. Lexap. D.21.47, cf. ib.25;τί ἄξιός εἰμι παθεῖν ἢ ἀ.; Pl.Ap. 36b
, cf.Plt. 299a, Lg. 843b, al.5 τὸ πεπρωμένον ἀ. pay the debt of fate, i.e. die, Epigr.Gr.509 (Thess.).II [voice] Med., ἀποτίνομαι, poet. ἀποτίνῠμαι (freq. written - τίννυμαι) Il.16.398, Hes.Op. 247 (s.v.l.), Thgn.362, Hdt.6.65: [tense] fut. - τείσομαι:—to get paid one, exact or require a penalty from,πόλεων δ' ἀπετίνυτο ποινήν Il.16.398
, etc.: c. dupl. acc.,ἀποτείσασθαι δίκην ἐχθρούς E. Heracl. 852
;δέκα τάλαντ' ἀ. Eup.317
(dub.), etc.2 c. acc. pers., ἀποτείσασθαί τινα avenge oneself on another, punish him, Od.5.24, X. Cyr.5.4.35, etc.3 c. acc. rei, take vengeance for a thing, punish it,εἴ κέ ποτέ σφι βίας ἀποτείσεται Od.3.216
, cf. 16.255;τὰ παράνομα.. θεὸς ἀ. Ar.Th. 684
: c. gen. rei,ἀ. τῶν.. ἱρῶν κατακαυθέντων Hdt.6.101
, v. supr.1.2: abs., take vengeance, Thgn. l.c., Sol.4.16. [ ἀποτίνω] has [pron. full] ῑ by position before νϝ in [dialect] Ep., [pron. full] ῐ in [dialect] Att. For ἀποτίνυμαι, which has [pron. full] ῑ by nature, ἀποτείνυμαι should perh. be read in early texts; cf. foreg.]Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀποτίνω
-
2 ὑπέραυχος
ὑπέραυχ-ος, ον,A over-boastful, over-proud,πληγὰς τῶν ὑπεραύχων S.Ant. 1351
(anap.), cf. X.Ages.11.11;ὑπέραυχα βάζειν A.Th. 483
(lyr.);τὰ ὑ. D.H.8.50
;τὸ ὑ. Ph.1.458
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑπέραυχος
См. также в других словарях:
υπέραυχος — ον, Α [ὑπεραυχῶ] 1. υπέρμετρα αλαζονικός, ανυπόφορα καυχησιάρης («μεγάλοι δὲ λόγοι μεγάλας πληγὰς τῶν ὑπεραύχων ἀποτίσαντες», Σοφ.) 2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ὑπέραυχον η υπέρμετρη αλαζονεία 3. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ ὑπέραυχα οι υπέρμετρα… … Dictionary of Greek
